Already, advancing, anticipating

Verschillende gedachtescholen over het Koninkrijk des hemels en de eschatologische agenda hebben in de kerkgeschiedenis tijdens verschillende perioden op de menukaart van de Kerk gestaan.

Welke zijn het? Welke school van interpretatie is het meest aannemelijk, alle teksten en tekenen genomen?

Lees hier over waarom het "already not yet" raamwerk van het Koninkrijk de meest aannemelijke is volgens de meeste theologen die recht willen doen aan alle bijbelse data.

Ik pleit voor een toevoeging, een nuance: advancing. Het Koninkrijk is er hoewel de volheid nog moet komen met de Wederkomst. Maar de Koning grijpt om Zich heen: Je kunt met Hem worden verzoend en Hij wil iedereen hebben. Jezus overwon de zondemacht.

Wie Openbaring en Schriftgedeelten zoals de Rede op de Olijfberg (Mattheus 24-25, Lucas 21) en Paulinische eschatologische teksten als 1 en 2 Thessalonicenzen leest, komt al gauw in eindtijd gedachten en Gods agenda met de tijden terecht. Sommigen vinden het zo ingewikkeld dat zij gelijk afhaken en zeggen: Alles zal goed komen, ik zie wel. Maar het is goed stil te staan bij de agenda van God en de prioriteiten daarop. Let op de vijgenboom, de tekenen (Matt.24:1-32), zei Jezus. Kijk om je heen. Je verwachting zal je levenshouding bepalen, hoe je in je geloof staat. Wat zal er gaan gebeuren wanneer de wereldgeschiedenis haar ontknoping bereikt?

Met eschatologie bedoelen wij de studie van de laatste dingen. Het woord "eschatos" betekent "laatste" en "logos" is kennis, studie of leer.

Er zijn overwegend vier gedachtescholen over het boek Openbaring die in het eschatologisch debat verschijnen. Alle gedachtescholen hebben een kernwaarheid of meerdere, maar de vraag is welke interpretatie het meest complete beeld weergeeft van alle eschatologische teksten wanneer wij die naast elkaar leggen. In het debat over de eschatologische menukaart worden door de verschillende scholen de apocalyptische profetieën van Jezus in Zijn Rede op de Olijfberg (Matt.24-25), teksten uit Daniel, 9, 11 en 12, 1 en 2 Thessalonicenzen en het visioen van Johannes met de gebeurtenissen van Openbaring aan elkaar geknoopt.

1. Idealisme: Idealisme benadert Openbaring als een fictief boek dat niet over echte historische gebeurtenissen gaat maar over het verhaal van de strijd tussen goed en kwaad. Openbaring is als een Walt Disney film die goed afloopt: Aan het eind van de geschiedenis komt alles weer goed en is het kwaad overwonnen wanneer Jezus regeert. De good guy verslaat de slechteriken. Openbaring is in deze school van interpretatie er vooral op uit om geestelijke diehards voort te brengen die doorgaan tot de overwinning en die nooit opgeven, om hun moreel en moraal te versterken: Hou vol met God.
   
   
2. Historicisme benadert Openbaring als slaande op de hele wereldgeschiedenis. Echte historische gebeurtenissen worden symbolisch beschreven maar gebeuren echt en herhalen zich telkens weer tot aan de climax van de ontknoping.
   
   
3. Futurisme: Futurisme komt in twee varianten in het debat: klassiek en progressief futurisme aangaande de ontknoping en het Koninkrijk des Hemels. Progressief futurisme is vrij recent en een reactie op de onbeantwoorde vragen van het klassieke futurisme dat ook wel dispensationalisme wordt genoemd.
   
   Klassiek futurisme ziet Openbaring 6 t/m 18 als de periode direct voorafgaand aan de Wederkomst in Openbaring 19 en het Millennium in Openbaring 20 en de nieuwe werkelijkheid daarna in Openbaring 21-22: de Grote Verdrukking wanneer de toorn van God en de satan zich op aarde ongeremd manifesteren en de strijd heviger wordt dan ooit daarvoor. In Joodse eschatologie heet deze periode Jacob's Trouble (Jer.30:7) en de verwachting is dat die 7 jaar zal duren, de 70e jaarweek van Daniel 9:27 en andere teksten. Klassieke futuristen geloven dat de Gemeente dan met de Opname is weggegrist en bij de Troon van God is, wat zou blijken uit Openbaring 4-5 waar staat dat de grote schare die niemand tellen kan daar is voordat Openbaring 6-18 begint (5:9, 7:9). Omdat klassieke futuristen dispensationisten zijn (bedelingenleer) en Openbaring chronologisch lezen, past deze opvatting over de Opname goed. De Opname wordt vooral beschreven in 1 Thess.4:16-17, Johannes 14:1-3, 1 Corinthiers 15:51-52.
   
   Progressief futurisme houdt zich vooral bezig met de komst van het Koninkrijk des Hemels: Is het er al of moet het nog komen? Of is het al begonnen en wordt het steeds krachtiger tot aan de ontknoping?
   
   
4. Preterisme predikt dat Openbaring al is vervuld rond het jaar 70 AD toen de Romeinse generaal Titus Jeruzalem in de as legde. De Tempel werd neergehaald waarmee de offerdienst stopte, en daarmee kwam Hebreeën 8:13 uit: Wat oud is en verjaart is niet ver van verdwijning (Het Mozaïsche Verbond), zeggen preteristen. Openbaring gaat in deze interpretatie over de ondergang van Jeruzalem dat het Babylon in Openbaring 14:8, 16:19, 17:5, 18 zou zijn, en van Israël. Preteristen geloven dat sinds Jezus aan het kruis de legendarische woorden zei: Het is volbracht, het Koninkrijk des hemels al op aarde was aangebroken. De Grote Verdrukking is in de jaren voorafgaand aan 70 AD vervuld, zeggen zij. Preterisme komt van het Latijnse "praeter" wat "verleden" betekent. De profetieën zijn al vervuld in het verleden, nu wordt alles alleen maar beter, is de gedachte. Preteristen zijn het overigens met elkaar niet eens welke historische gebeurtenissen nou de vervulling zijn van welke profetieën, en hun verklaring voor het herstel van Israël is dat dat niet door goddelijk ingrijpen is maar een menselijke agenda, een verklaring die goed past bij hun preteristische opvattingen en die nodig is om die te staven. Preterisme is populair onder veel christenen vandaag de dag, vooral in hedendaagse charismatische Koninkrijk-Nu kringen en het vroegere Kracht van Omhoog. Sommigen zijn zelfs van mening dat de Wederkomst al heeft plaatsgevonden in het jaar 70 (volpreterisme), maar alle preteristen geloven in ieder geval dat het 1e deel van Mattheus 24 al is vervuld (deelpreterisme).
   
   

Het lukt preteristen al meer dan 200 jaar niet om met een sluitend en overtuigend antwoord te komen op de meest gestelde vragen die in het debat gesteld worden. Hoewel zij stellen dat het leeuwendeel van alle profetieën over de eindtijd al hebben plaatsgevonden, al historisch vervuld zijn, kunnen zij de historische gebeurtenissen niet naast die profetieën leggen om dat aant te tonen. Toegegeven, preterisme is een aantrekkelijke visie op de eindtijd omdat de Grote Verdrukking en gruwel der verwoesting waar Daniel over sprak in die visie al zijn geweest. Ook is het een positieve blik op huidige omstandigheden en wereldontwikkelingen. Futuristen stellen dat de Verdrukking nog zal komen en dat leidt niet altijd tot hoop maar tot angst (Matt.24:21). Maar wie de andere teksten lezen, hebben geen reden voor angst maar voor hoop: Direct na de Verdrukking is de Wederkomst. Volpreteristen stellen dat die al geweest is maar op een andere manier is vervuld. Dat hebben zij nodig om hun gedachteschool kracht bij te zetten.

Hoewel futuristen in de jaren tachtig van de vorige eeuw met elkaar discussie voerden over het moment van de Opname, heeft futurisme zelf een betere bijbelse en historische basis dan preterisme. Ik zelf neem Openbaring historisch-futuristisch en dat maakt mij idealistisch en preteristisch: ik geloof in een betere wereld en daarom wil ik volhouden (idealistisch) en de verzoening met God is aan het Kruis bewerkt (in die zin ben ik preteristisch; 2Cor.5:17-21, Joh.19:30); de zondemacht is overwonnen, gebroken (John 1:29, 1Cor.15:55-56, Rev.4-5). Dat geloof komt door wat ik zie maar het is er nog niet (Hebrews 11). De realiteit laat mij dat zien: Hoewel velen door God gegrepen worden komt de totale verlossing van onze oude natuur pas bij de Wederkomst, wanneer ook de schepping wordt bevrijd tot heerlijkheid van de zonen Gods (Rom.8:21-23). Hoop die gezien wordt, die je al hebt, is geen hoop (Rom.8:24), en ook de geloofshelden van Hebreeën 11 kregen het beloofde nog niet omdat wij er eerst bij moesten komen (Heb.11:28-29). Dus het leeuwendeel van het herstel moet nog komen. Christus is onder ons, in ons, de hoop der heerlijkheid (Col.1:27), door de Heilige Geest.

Historisch wil zeggen: Openbaring gaat over de hele wereldgeschiedenis waarin gebeurtenissen zich telkens herhalen maar intensiveren naarmate de geschiedenis vooruitsnelt richting haar ontknoping met de Wederkomst, en waarin de geestelijke oorlog zichtbaar actief wordt afgeschilderd. Ik neem Openbaring dus niet chronologisch lineair maar circulair, alsof het een tol is die steeds harder om zijn eigen as draait. Het is alsof God door Openbaring de lezer een kijkje achter de schermen wil geven, wat er gaande is zoals in de boeken Job en Daniël. Hij geeft een blik in de onzichtbare wereld achter wat men met het blote oog niet kan zien. Vanuit preterisme zeg ik dat de gebeurtenissen van 70 AD en jaren ervoor een onderdeel zijn van de eschatologische tekenen maar niet de finale vervulling. Er zijn meerdere gruwelen der verwoesting geweest? Dan is de ene van het jaar 70 toen de Tempel verwoest werd door de Romeinen niet de finale? Babylon is overigens Rome (1 Petrus 5:13), de stad die bekend staat als de stad gebouwd op 7 heuvelen (Opb.17:9), niet Jeruzalem, de stad van God zoals sommige preteristen stellen. De bijbel profeteert het herstel van Jeruzalem (Sef.3, Jes.66, Eze.37, enz.). De draak (de oude slang), het beest (politieke systemen) en de valse profeet (misleiding) zijn er altijd geweest, en komen niet enkel op het laatst pas op het toneel. Dat is reden om Openbaring historisch te nemen, hoewel met het einde der tijden de intensiteit zal toenemen.

Futuristisch: Openbaring gaat ook over de finale ontknoping na de 7e bazuin (Opb.10:6-7), de periode voorafgaand aan de finale ontknoping en over de heerlijkheid daarna wanneer de Wederkomst heeft plaatsgevonden (Opb.19) en het Millennium aanbreekt en de oude slang geen invloed meer heeft.

Idealisme: Reden van alle inzichten is de gelovige burger moed in te spreken, uit te dagen tot goddelijke keuzes en diepe aanhoudende toewijding aan de hemel, aan God en niets anders. Ik neem Openbaring dus ook idealistisch: Vrees God, volhard in Hem want alles komt goed. Wel geloof ik dat de daarin beschreven gebeurtenissen letterlijke historische zijn in een zeer symbolisch jasje gestoken vanwege het apocalyptische genre van Openbaring.

Het evangelie is het evangelie van het Koninkrijk der hemelen dat gepredikt werd door Johannes de Doper, Jezus en de apostelen (Matt.3:2, 4:17, 10:1-6). Zij predikten het niet alleen maar demonstreerden het met de wonderen en tekenen. De boodschap was er een van bekering (Hand.3:19-25).

Er zijn op de eschatologische menukaart van de Kerk verschillende gedachten over het Koninkrijk van God in relatie tot de Wederkomst geweest en nog steeds gaande. Is het Koninkrijk al begonnen of moet het nog komen?, is de hamvraag. En wat is de aard van het Koninkrijk? Moeten wij het Koninkrijk letterlijk of geestelijk zien?

Premillennialisme: Premillenialisten geloven dat het Koninkrijk in volheid op aarde aanbreekt direct nadat Jezus wederkomt (Matt.24:31). De Wederkomst gaat eraan vooraf (pre). Wanneer de Rijder op het witte paard naar beneden komt uit de hemelen in Openbaring 19:11 begint het Koninkrijk pas echt helemaal op aarde in Openbaring 20. Voor premillennialisten kan Jezus elk moment komen; Zijn komst is aanstaande. Jezus riep de discipelen op zo te leven alsof Hij elk moment kon komen (Matt.25).

Postmillennialisme: Postmillennialisten menen dat de Kerk het Koninkrijk op aarde vestigt en het dan aan Jezus aanbiedt wanneer Hij terugkomt. Wij regeren immers nu al met Hem (Opb.20:4-6). Ook de Corinthiers dachten dat het al zover was (1 Cor.4), al bewezen zij zelf het tegendeel. Voor postmillennialisten gaat de Wederkomst nog lang duren; zij willen immers op aarde eerst het Koninkrijk vestigen en zover zijn we nog niet. Postmodernisten hebben een positieve blik op de werkelijkheid die volgens hen steeds beter wordt. Een paar oorlogen en problemen in de tussentijd nu zijn voor hen niet het bewijs dat het er niet beter op wordt maar slechter. Omdat het volgens hen heel lang gaat duren, langer dan zij zelf op aarde bestaan, is het lastig dit te weerleggen. Tegen de tijd dat andersdenkenden gelijk krijgen, is iedereen die het debat voerde er niet meer.

Amillennialisme: Amillennialisten geloven helemaal niet in een letterlijk Koninkrijk der hemelen op aarde. Het Koninkrijk is enkel geestelijk, niet letterlijk, menen zij, en Israel, aan wie het beloofd is, heeft geheel afgedaan en geen bijzondere status of rol meer erin. Het voornaamste probleem met deze gedachtenschool is echter de twee opstandingen. Openbaring 20 spreekt over de opstanding van de rechtvaardigen voor het Koninkrijk/Millennium en de opstanding van de onrechtvaardigen erna, op twee verschillende momenten op Gods agenda (ook Daniel 12 heeft het over de opstandingen). Als er geen letterlijk Koninkrijk op aarde is, wanneer zijn dan de opstandingen? En moeten wij die ook enkel geestelijk zien? 1 Thess.4:16-17 heeft het over de opstanding van de rechtvaardigen uit hun aardse graf, en ook andere teksten zoals Joh.6:40,44, 54, 11:24, 12:48. En Jezus stond op als eersteling (1 Cor.15:20). Is Hij de enige die een opstandingslichaam heeft wat wij allemaal nooit zullen hebben? Dat is niet wat Paulus later in hetzelfde hoofdstuk schreef: In 1 Cor.15:51-52 heeft hij het over ons verheerlijkt lichaam, ons opstandingslichaam waarmee wij door de deur kunnen zonder die open te doen zoals Jezus; en in Fil.3:21 heeft hij het erover dat wij van ons aardse vernederde lichaam verlost een hemels lichaam van boven zullen hebben.

Panmillennialisme: Panmillennialisten hebben helemaal geen visie op het Koninkrijk behalve dat Jezus wederkomt. Hun visie is dat alles goed zal komen. Zij zien wel hoe het uitpakt. Het probleem met deze visie is dat Jezus de discipelen op het hart drukte om op de tekenen van de tijd te letten, vooral op Israël, de vijgenboom (Matt.24:32, Hosea 9:10).

Ik geloof dat premillenialisme, Jezus komt en vestigt het Koninkrijk zelf, de meest aannemelijke is. Maar ik neem de regie en de aanwezigheid van het Koninkrijk progressief: progressieve futurisme. Aan de ene kant is het Koninkrijk er al, en velen worden erdoor in hun hart genomen, maar het leeuwendeel ervan is er nog niet; daar is de Leeuw (van Juda) zelf bij nodig. De Kerk heeft inmiddels wel bewezen dat het haar niet lukt het Koninkrijk der hemelen op aarde te vestigen en dat zij die zelf ook niet is. Tweeduizend jaar kerkgeschiedenis hebben dat aangetoond, en anders de huidige staat van de Kerk wel.

Jezus leerde ons in het Onze Vader bidden dat het Koninkrijk zal komen (Lucas 11:2) en ernaar te zoeken voor al het andere (Matt.6:33), een indicatie dat het Koninkrijk er nog niet is. Je hoeft niet te zoeken naar en bidden voor wat er al is. Als het Koninkrijk er al zou zijn, waarom zien wij de voorspelde tekenen ervan dan niet? Dan heeft de Kerk 2000 jaar voor niks het Onze Vader gebeden, en zijn wij allemaal in de war geweest en op het verkeerde spoor gezet door Jezus zelf die het Zijn apostelen leerde bidden.

Tegelijkertijd zei Jezus dat het Koninkrijk er al was, toen Hij zei: "Wanneer Ik door de vinger Gods de boze geesten uitdrijf, ís het Koninkrijk over u gekomen" (Lucas 11:20). Lucas plaatste de twee teksten bijna naast elkaar. Jezus zei hier eigenlijk: De Koning is in jullie midden, kijk eens naar wat er gebeurt. Zelfs de boze geesten onderwerpen zich aan Mij (Lucas 4:41), de natuurkrachten ook (Matt.8:26-27). Velen erkenden Mijn gezag (Matt.7:29).

Het Koninkrijk is aan de ene kant als een zuurdesem dat in een proces het hele deeg doorzuurt (Matt.13:33), maar tegelijkertijd blijkt uit de gelijkenis van de ponden dat het niet "terstond" zou aanbreken maar dat de man van hoge afkomst eerst naar een ver land moest reizen om zijn koninklijke waardigheid in ontvangst te nemen voor hij terug zou komen (Lucas 19:11-27). Dat "ver land" vraagt om een lange reis, dat het een tijd gaat duren. Na zijn terugkomst zullen zijn slaven regeren over steden, en dat sluit aan bij de roeping voor regie als koningen met Jezus (Opb.20:4-6, 22:5) na de Wederkomst (Opb.19:11-19) en dat de Twaalf "in de wedergeboorte zullen regeren over de 12 stammen van Israël" (Matt.19:28).

Samengevat kun je dan ook het beste zeggen: Het Koninkrijk is er dus nog niet maar ook weer wel. We werken er hard aan om het zichtbaar te maken en grijpen ernaar alsof ons hele leven ervan afhangt het nu al te hebben, en tegelijk wachten wij erop omdat de Koning zelf alleen het kan vestigen. Bovendien zitten we nog met ons aards vernederd lichaam (Fil.3:21) in plaats van ons verheerlijkt hemelse (1 Cor.15:51-52) en met onze menselijkheid wat nog om verlossing vraagt (Rom.7, 8:21-23). We doen nog wat we niet willen omdat onze lichaam (soma) nog te maken heeft met onze menselijke vlees (sarx) dat nog grip wil houden. "Already not yet".

Bij Zijn 1e komst was de inauguratie van de Koning toen Hij de hemelen is doorgegaan en daar Zijn ware werk in de hemelse tabernakel verrichte (Hebreeënbrief), sindsdien zien wij hier en daar de krachtige manifestatie van de Koning door de Heilige Geest in de Gemeente, bij Zijn 2e komst zullen wij de volledige realisatie van het Koninkrijk der hemelen zien wereldwijd.

Bovendien, antichristen zijn er altijd geweest, maar de finale Antichrist komt er ook nog (1 Joh.2:18, 2 Thess.2:4). Ook dat is een indicatie van already not yet maar dan in het negatieve, en van historisch-futurisme evenzeer.

In Mattheus 24 zegt Jezus in Zijn Rede op de Olijfberg (Matt.24-25) dat er een Grote Verdrukking zal zijn, erger dan ooit eerder (24:21), vlak voor de Wederkomst (24:29). In de Joodse eschatologie wordt dit de periode van Jacob's Trouble genoemd en dat komt uit Jeremia 30:7 waar het over een verdrukking van heel Israel gaat. Daniël 12:1 heeft het over "een tijd van grote benauwdheid voor uw volk (Israël) zoals er niet geweest is sinds er volken bestaan, en dat Israël zal ontkomen", waarna volgens Daniël 12:2, het vers erna, de opstanding van de rechtvaardigen zal zijn "tot eeuwig leven en van anderen tot versmading, tot eeuwig afgrijzen".

Daniël heeft het over een 70e jaarweek in Daniel 9:25-27 die direct voorafgaat aan de ontknoping van de wereldgeschiedenis dan wel Israëls geschiedenis, en het is zeer aannemelijk dat die 70e week de Grote Verdrukking is die voorafgaat aan de Wederkomst als wij de profetieën van Jezus aan die van Daniël knopen, zoals Jezus zelf ook deed daar wanneer Hij het heeft over de door Daniël voorzegde gruwel der verwoesting (24:15; zie ook 2 Thess.2:4).

De rekensom is 'stunning', verbazend boeiend. Er wordt in Daniël 9:25-27 gesproken over 62 jaar weken + 7 jaarweken, 69 jaarweken in totaal dus, vanaf het bevel om Jeruzalem te herbouwen totdat een gezalfde wordt uitgeroeid. Dat brengt de oplettende lezer naar de periode van Ezra en Nehemia (458/444 v.Chr.). Velen zien Artachsasta's brief in Ezra 7:11 waarin hij Nehemia naar Jeruzalem laat gaan als het begin van de 69 weken, de profetie van Daniël 9:25-27 (Neh.1:1, 11; 2:1-8). Wanneer je rekent met een zonnekalender vanaf de eerdere datum, 458 v.Chr., of met een maankalender met deze latere, 444 v.Chr., dan kom je zeer dicht bij de datum van Jezus' publieke bediening en terechtstelling uit. Gelet op andere profetieën die uitkwamen, zoals de 70 jaar verwoesting waar Jeremia over sprak (Jer.25:11-12, 29:10, Daniel 9:2), en Gods voorzegging aan Abraham dat zijn nageslacht 400 jaar in het land Egypte als vreemdelingen zou verblijven en er verdrukt zou worden (Gen.15:13), is het niet onaannemelijk dat ook deze uitkwam, en de andere eschatologische, apocalyptische profetieën alsnog zullen doen. In 516 v.Chr. was de herbouw van de Tempel onder Zerubbabel en met de aanvuring van de profetische vlammen Haggai (520 v.Chr.) en Zacharia (520-ong.485 v.Chr.) gereed, inderdaad 70 jaar nadat de Tempel in 586 v.Chr. door Nebukadnezar was verwoest (Dan.1:1-3). Jozef kwam rond 1850 in Egypte en zijn familie na hem, en het volk ging met Mozes rond 1450 v.Chr. uit Egypte en de Rode Zee, inderdaad 400 jaar later, grof gerekend. Bedenk daarbij dat de bijbel geen wiskundeboek is en getallen niet exact zijn, Grieks exact.

Wat zijn de 62 en 7 weken? De 7 weken hebben waarschijnlijk betrekking op de totale herbouw van Jeruzalem die gedeeltelijk in Ezra en Nehemia wordt beschreven en de 62 weken zouden betrekking kunnen hebben op de periode vanaf dat herstel, de herbouw, tot het moment dat Christus op het toneel stapt.

Er is echter één vraagstuk: Hoe zit het met de 70e week? Na die 70e week is het klaar, zei de engel tegen Daniël in Daniël 12:6-7, 11-12. Er is discussie over de 70e week. Preteristen menen dat die aansluit op de 69e week en de periode voor het jaar 70 AD is toen de Romeinen de Joodse Opstand neersloegen en Jeruzalem in de as legden. Futuristen zeggen dat het over de finale ontknoping van de wereldgeschiedenis gaat, en Daniel 12 en Mattheus 24:27, 29-31 bevestigen dat. De verdrukking gaat direct aan de Wederkomst vooraf en aan de astronomische tekenen die daar beschreven worden, waar ook Joel 2:28-32 over spreekt.

Veel preteristen geloven dus dat de Verdrukking al geweest is toen in 70 AD de Romeinen Jeruzalem in de as legden en meer dan 900.000 Joden het leven lieten, in/na de Joodse Opstand. Het is goed om daarbij te bedenken dat bijbelse profetieën vaak meerdere momenten van vervulling hebben. Alhoewel 70 AD een belangrijke datum is in de wereldgeschiedenis en op de eschatologische agenda, zijn er meerdere zware verdrukkingen van Israel geweest in de bijna 2000 jaar na 70 AD, evenals ervoor, de shoah van 40-45 niet de minste maar grootste. Zes miljoen Joden zijn omgebracht in de gaskamers van Auschwitz en andere kampen en op andere locatie in een grootscheepse antisemitische aanval op hen die de wereld zoveel zegen hebben gebracht. Overigens begon de shoah al in 1938, wat de periode 38-45 zeven jaar maakt. In vergelijking: de Romeinse generaal Titus kwam pas in 66 AD naar Jeruzalem om de opstand neer te slaan en de 7 jaar kunnen preteristen dan ook niet goed verklaren.

Welke interpretatie is de meeste aannemelijke op basis van alle teksten en historische gebeurtenissen? Futurisme, dat de Grote Verdrukking nog gaat komen, wat ook Openbaring bevestigt, lijkt het meest aannemelijk. Is er reden voor vrees? Nee, zegt de bijbel. Want met de verdrukking is de Wederkomst aanstaande.

In 1 Thessalonicenzen 4:13-18 wordt over de Wederkomst gesproken en over de ontmoeting van de heiligen met hun Geliefde, Jezus, en al hun ontslapen geliefden in de lucht (vers 16-17). Die ontmoeting vindt plaats na hun opstanding uit het graf (Dan.12:2, Opb.20:4-6, Joh.6:40 e.a.).

Twee andere teksten in het Nieuwe Testament hebben het ook over de Opname: Johannes 14:1-2 en 1 Corinthiers 15:51-52. In Johannes 14 gaat het over Jezus vertrek naar Zijn Vaders Huis waar Hij een plaats bereidt voor Zijn discipelen waarna Hij terugkomt en hen meeneemt. In 1 Corinthiers 15 gaat het over het verheerlijkte lichaam dat zij zullen hebben. Ook Fil.3:21 heeft het daarover. De rechtvaardigen zullen stralen als de zon, zei Jezus (Matt.13:43) en de verstandigen zullen als de glans van het uitspansel zijn en schijnen als sterren, zei de engel tegen Daniël (Dan.12:2-3). Bovendien moeten wij voor de rechterstoel van Christus verschijnen, de Bema, om ons loon te ontvangen (2 Cor.5:10). Dit gaat niet over behoud, je redding, maar over je loon, je bonus. Laat je loon groot zijn (Lucas 6:35). Doe rechtvaardige daden (Opb.19:8). Bij de Grote Witte Troon in Openbaring 20:11-15 gaat het over behoud. Maar als je weet dat je naam staat opgetekend in het Boek des Levens, hoef je niet te vrezen.

Wanneer is de Opname en waar zullen de rechtvaardigen dan zijn? Hierover zijn de meningen verdeeld. Belangrijk is de teksten goed te lezen. 1 Thesslonicenzen 4:13-18: Nergens staat dat wij in de hemelen zullen zijn. De belangrijkste tekst in 1 Thessalonicenzen 4:16-17 heeft het over een ontmoeting in de lucht met Jezus en dat wij daarna met Hem zullen zijn maar niet waar dat is. Wíe keert zich om en neemt wíe mee naar waar? Het is heel goed mogelijk dat wij eerst omhoog gaan en ons omkeren en met Jezus terugkeren naar de aarde om daar met Hem in het Koninkrijk te regeren (Opb.20:4-6, Lucas 19:11-27). De Opname gaat vooral over de ontmoeting na de opstanding: met Hem, onze Geliefde, en met al onze ons ontvallen geliefden als zij rechtvaardigen in Christus waren. Dat is de strekking van het tekstgedeelte dat Paulus schreef om de gemeenteleden mee te "troosten" (:18). Het tekstgedeelte gaat niet over een eschatologische agenda of discussie maar had pastorale Paulinische bedoelingen.

Johannes 14:1-2: De plaats die voor ons bereid is in Vaders Huis is naar mijn mening het hemelse Jeruzalem dat naar beneden zal komen in Openbaring 21, niet de hemelen. De mens is nooit voor de hemel bestemd maar voor de aarde (Gen.1:26-28), ook de herstelde verheerlijkte aarde (Rom.8:21-23). Wie nu sterven zullen bij Jezus zijn (Fil.1:23) en na de Opstanding in een verheerlijkt lichaam (Fil.3:21, 1 Cor.15:51-52, 1 Thess.4:16-17). Dat bij Christus zijn is niet voor eeuwig in deze gedaante maar in "een intermediate state": want zij zijn daar in een geestelijke gedaante zonder lichaam en zullen hun opstandingslichaam zoals Jezus had bij de opstanding ontvangen, zeggen de genoemde teksten.

2 Cor.5:10: De rechterstoel van Christus kan evenzeer op aarde staan als in de hemelen, aangezien ook de Grote Witte Troon op aarde zal zijn, niet ergens anders.

Wanneer de Opname is heeft te maken met je visie op de Grote Verdrukking. Met de Opname komt je opstanding, zegt 1 Thess.4:16-17, en die is ten jongste dage (Joh.6:40, 44, 6:39). Ik neem aan dat ten jongste dage de laatste dag betekent, en dat er daarna niet nog meer dagen achteraan komen. Naar mijn idee is er ook om verschillende andere redenen geen Opname voor de Verdrukking die de rechtvaardigen in Christus wegneemt, hoe aangenaam die gedachte ook is. Die visie bestaat pas sinds de 19e eeuw (Darby), en is geboren in een samenkomst in een opwekking toen een onbekende het profeteerde en wat Darby en Scofield later theologisch systematiseerden. Hiermee wijken zij af van de orthodoxie van eeuwen sinds het apostolisch tijdperk, de 1e eeuw. De Vroege Kerk repte met geen woord over een Opname voor de Verdrukking, enkel over de hoop van de Wederkomst. Bovendien zei Jezus dat wij in verdrukking zullen zijn (Joh.16:33) en maakte geen onderscheid, ook later niet in Mattheus 24. Als Jezus wist dat wij niet in de Verdrukking zullen zijn die nog komt, dan had Hij dat aan Zijn discipelen zeer duidelijk gemaakt, expliciet gezegd, om iedereen gerust te stellen, mogen wij aannemen. Wat zeggen wij dan nu tegen de 360 miljoen vervolgde christenen in landen waar het christendom verboden is of vervolgd wordt? Eén op de zeven christenen wordt volgens Open Doors zwaar vervolgd in 2022. Daar komt bij dat de vraag rijst waarom Paulus 2 Thessalonicenzen moest schrijven, toen de gelovigen in Thessaloniki dachten dat zij al middenin de Dag des Heren, de Verdrukking die uitloopt op de Wederkomst, waren, als hij hen expliciet in de beroemde Opname tekst van 1 Thessalonicenzen 4:13-18 een paar maanden eerder duidelijk had gemaakt dat zij die niet mee zouden maken?

Het voornaamste probleem voor de visie van een Opname voor de Verdrukking is echter de drie opstandingen terwijl de bijbel het er enkel heeft over twee. Als de rechtvaardigen voor de Verdrukking worden weggenomen, dan zijn er in effect 3 opstandingen: één bij de Opname (1 Thess.4:16-17), één na de Wederkomst van rechtvaardigen die de Verdrukking meemaakten direct voorafgaand aan het Millennium, en één van de onrechtvaardigen na het Millennium (Opb.20:4-6). Maar Openbaring 20:4-6 en Daniël 12:2 hebben het slechts over twéé opstandingen, niet drie. Aanhangers van de visie op een Opname voor de Verdrukking hebben het dan over één Wederkomst in twee fasen om het te weerleggen maar wie de tekst gewoon leest zoals ze zijn, zonder hun bril op, trekt dan al gelijk de conclusie dat die visie toch wat gekunsteld in elkaar is gezet en overkomt.

Misschien is het beter te verwachten dat je in de Verdrukking zult zijn (als je niet al gestorven bent tegen die tijd), dan kan het alleen maar meevallen als je Opname er toch aan voorafgaat. Het tegenovergestelde is minder aangenaam: Als je verwacht dat je voor de Verdrukking aanbreekt weggegrist zult zijn door de Geliefde bij de Opname...

Er zijn ook nog andere visies op de Opname: Wie het eerst klaar ervoor is, gaat het eerst. We worden weggegrist in het midden, na 3 1/2 jaar van de 7 jaar. Het eerste deel van de Verdrukking is minder hevig dan het tweede deel.

Er is ook nog een vraag: Gaat de Verdrukking over de toorn van God, Zijn oordeel, of over de toorn van satan, Zijn laatste machtsvergrijp? 2 Thess.2:4 heeft het in elk geval over de machtsstrijd van de antichrist die zich in de Jeruzalem Tempel tot god zal verheffen, waarna met hem door God afgerekend zal worden en het einde nadert.

Netto zeg ik: Niet Christus komt naar beneden en draait Zich dan om om ons de hemel in te nemen, maar wij draaien ons om om met Hem naar beneden te gaan en op aarde de regie te nemen. Sterker nog, het Griekse woord in 1 Thess.4:16 betekent precies dat. Het Griekse woord is apanthesis, en het wordt gebruikt voor ontmoeting (in de lucht), tegemoet gaan. Het woord wordt 3x gebruikt in het NT: (1) In 1 Thess.4:17 dus. (2) In Handelingen 28:15: De broeders uit Rome gingen Paulus en zijn metgezellen tegemoet tot Appiusmarkt en Drieherbergen, ontmoetten hen daar, keerden om en namen hen mee terug Rome in waar zij vandaan waren gekomen; zij haalden Paulus met eer op, iets wat gewoon was in die tijd om te doen met een hooggeplaatste overheidsdienaar/-gezant. (2) De wijze maagden gaan de Bruidegom tegemoet om Hem te ontmoeten (Matt.25:6) maar er wordt niet vermeld wat zij daarna deden.

Openbaring geeft ons een inzicht in de geestelijke oorlog achter de zichtbare dimensie tussen de wereldbeheersers van deze duisternis en de grootmachten van het licht, de macht van God.

De strijd speelt zich af tussen God en satan zoals in Job en Daniel zichtbaar wordt gemaakt, en in Genesis 3.

De oorlog die de boze voert gaat niet alleen om de macht van satan die God wil zijn (Isai.14:13-14) en de aarde wil hebben voor zichzelf (Matt.4:8-9), maar oo om de mens die in Genesis 3 een injectie van hem kreeg van zijn trots om het ook te worden (Gen.3:5). De strijd speelt zich af om de harten van mensen, hun loyaliteit aan de ene ware God.

In Openbaring krijgt de lezer inzicht hierin. Vanwege het hoge gehalte apocalyptische genre naast het epistolaire (brieven) en profetische is het verstandig geen krantenkoppen te plaatsen naast profetieën of historische gebeurtenissen een op een toe te passen op bijbelteksten. Er zijn talloze interpretaties van het getal van het beest, 666 bijvoorbeeld, maar gematria (getallenleer) is niet the point of the passage, de strijd om de loyaliteit van de mensen is dat, van de heiligen van de Allerhoogste in het bijzonder.

Duidelijk is: De Anti-Drie-Eenheid strijdt om de harten van de mensen zoals hij in Genesis 3 op Adam uit was om hem te veroveren en hem te vervreemden van de de Drie-Eenheid, God. De Anti-Drie-Eenheid is de draak van Openbaring 12-13, 20:10, de duivel, het beest staat symbool voor overheidssystemen die hem dienen en helpen die aanbidding van de mensen te krijgen (Openbaring 13-19, een identieke beschrijving vanuit Daniel 7-8 waar het over seculiere regeringen/staatssystemen gaat) en de valse profeet staat symbool voor alle vormen van misleiding en leugen (Opb.16:13, 19:20, 20:10).

Als het Koninkrijk des hemels al naar beneden is gekomen en Christus' regie op aarde al compleet is, dan hebben wij geen hoop meer nodig omdat wij alles al hebben. Maar de bijbel predikt de zalige hoop van de Wederkomst, de 2e komst van Jezus, omdat nog niet alles er is dat de bijbelse tekst belooft. De zalige hoop is de verschijning van Christus (Titus 2:13), wanneer Hij met kracht de Troon van Zijn heerlijkheid neemt (Matt.24:31), de Twaalf hun 12 tronen over de 12 stammen van Israël naast Hem (Matt.19:28, Openbaring 20:4-6) en al Zijn discipelen die nu al hun autoriteit oefenen met hun van God gegeven talenten (Matt.25:14-30) hun gezag over de door God aan hen toebedeelde steden ontvangen (Lucas 19:11-27). Na de grote benauwdheid waarover Daniel 12:1 spreekt en de opstandingen in 12:2 "zullen de verstandigen stralen als de glans van het uitspansel en die velen tot gerechtigheid hebben gebracht als de sterren voor eeuwig en altoos" (:3). "De rechtvaardigen zullen stralen als de zon in het Koninkrijk van hun Vader", zei Jezus later (Matt.13:43). Maar zover is het nog niet. Eerst is de Wederkomst nodig, en deze is aanstaande (Matt.24:31). De Koning zelf is in ons midden nodig om de regie op de Troon van David te nemen waarvan Hij de erfgenaam is (2 Sam.7:13-16, Jes.9:5-6, Lucas 1:32-33, Psalm 132:11-12, Psalm 2, 89:25-27, 36-38, Heb.1:8). Niemand zal naar Gods Wet, Thora, regeren zonder dat de Koning Zelf lijfelijk in Zijn verheerlijkte gedaante in hun midden is (Psalm 1, Psalm 2, Openbaring 19:11-20:9). Wie nu al regeren, raken corrupt, laten de Corinthiers (1 Cor.4:8) en de kerkgeschiedenis ons zien.

Maar hoop die gezien wordt is geen hoop, dan heb je het al (Rom.8:24). De geloofshelden van Hebreeën 11 stoven af op wat zij in de verte zagen komen maar kregen het beloofde niet omdat er eerst andere dingen moesten gebeuren in Gods Koninkrijksprogramma (Heb.11:39-40). The best is yet to come. Wij zullen een onwankelbaar Koninkrijk ontvangen (Heb.12:28). Dan zal het hemelse Sion naar beneden komen (Heb.12:22). Dat is reden voor standvastigheid (Heb.10:23, 1Cor.15:58). De interpretatie van Openbaring die doorgaat onder de naam "idealisme" is eropuit die-hards voort te brengen die volharden, volhouden tot het eind. Beter gezegd: het nieuwe begin.

Onze hoop is de wederoprichting van alle dingen met de Wederkomst (Hand.3:21, 1:6-7). "Hem moest de hemel opnemen tot aan de tijden van de wederoprichting van alle dingen waarvan de OT Profeten gesproken hebben", zei Petrus tegen de Joden in zijn dagen (zie ook: Lucas 1:70). "Zie Ik maak alle dingen nieuw", hoorde Johannes van Jezus (Opb.21:5). Wij hebben "de krachten van de toekomende eeuw al geproefd" (Heb.6:5). Dat komt door de Geest als onderpand die de komende eeuw in ons midden aankondigt, profeteert (Efz.1:14). Maar nu is de tijd van berouw en bekering tot God, opdat er tijden van verademing mogen komen (Hand.3:19-20). Nu is de tijd om op je knieën te gaan en God heel je loyaliteit te geven.

Jezus demonstreerde het Koninkrijk des hemels toen Hij op aarde was (Matt.3:2, 4:17, 10:1-6). Er was kracht in Israël, toen velen genezing en bevrijding ontvingen (Matt.4:23, 9:35). Er was gezag in Zijn woorden en onderwijs, meer dan in dat van de religieuze leiders van Israël (Matt.7:29, Marcus 1:22). Jezus had zelfs gezag over de natuurelementen (Matt.8:27). Maar Hij kwam eerst om te sterven, als een lam, voor Hij wederkomt om op aarde te regeren, als leeuw. Hij regeert nu in de hemelen, in de hemelse gewesten, sinds Zijn inauguratie als Koning in de dimensie waar alles begon (Heb.4:14, Heb.8-10). Hij manifesteert Zich door de Geest in Zijn lichaam, de Gemeente op aarde, maar Hij realiseert Zijn totale macht aan het einde der tijden, wereldwijd, wanneer Hij wederkomt op de wolken en plaats neemt op de Troon van David (2 Samuel 7:12-16, Jes.9:5-6, Lucas 1:32-33, Psalm 132:11-12, Psalm 2, Psalm 45, Psalm 89), de Troon van Zijn heerlijkheid (Matt.24:31) die Hij claimt als Erfgenaam, waar Hij recht op heeft als de Zoon (Heb.1:8).

Dat komt naar beneden. Met de eerste komst van Jezus was de Koning in ons midden, in Israel. Jezus predikte de komst van het Koninkrijk des hemels en demonstreerde het met kracht, toen Hij wonderen en tekenen deed die Zijn woorden bevestigden. Johannes de Doper kondigde Hem als voorloper, als Zijn wegbereider aan met dezelfde Boodschap van God: "Bekeert u want het Koninkrijk der hemelen is nabij gekomen" (Matt.3:2). Jezus Zelf na hem, predikte dat ook (Matt.4:17) en demonstreerde het.

De apostelen van het eerste uur werden erdoor met verrassing genomen. “Hij genas alle ziekte en alle kwaal” schreef Mattheus verbaasd (Matt.9:35). “En als eerste mijn schoonmoeder” predikte Petrus en schreef Markus later (1:30-31). “Ik kan niet alles op papier zetten wat Hij allemaal deed, dan zou de wereld de boeken niet kunnen bevatten” schreef Johannes (Joh.20:30-31). “Hij predikte niet alleen het Koninkrijk, maar demonstreerde het. Zijn woorden kwamen met gezag” (Markus 1:27, Lukas 4:32). “Zelfs de boze geesten en de winden waren Hem gehoorzaam” (Luke 4:34-37, Matt.8:27-29). “Wij waren erbij. Wij waren ooggetuigen van Zijn majesteit” (2 Petrus 1:16). Wij hebben Hem gezien, getast, ‘geroken’ en ik lag aan Zijn boezem. Hij hield van mij!” (1 Joh.1:1-2, Joh.13:23).

Wanneer God op het toneel stapt, verandert de atmosfeer en komt er ongeremde lofprijs los. Er gebeuren wonderen en tekenen die ons verbazen. God geneest en maakt Zijn naam en faam waar (Ps.103:3). Hij is Yahweh-Rapha, roemrijk in daden (Ex.15:11). In Israël zeggen ze: Baruch Ha’Shem!

Jezus verdween met de Hemelvaart naar de Vader om daar Zijn koninklijke waardigheid in ontvangst te nemen, "in een ver land" en hoewel mensen toen dachten dat "het Koninkrijk terstond aan zou breken", is er iets anders gaande (Lucas 19:11-27). Het Koninkrijksprogramma lijkt te zijn uitgesteld, (1) omdat Israël grotendeels zijn Messias afwees (Matt.23:37-39), en (2) omdat Vader God ook de heidenen erbij wilde hebben (Rom.15:8-11, Psalm 117). Dat is altijd Gods bedoeling geweest, die Israël uitkoos om Zijn zegen in de wereld te brengen, toen God tegen Abram zei: "En in u zullen alle geslachten van de aardbodem gezegend worden" (Gen.12:1-3). Jezus is daarvan de Grootste Zegen, het Zaad dat komen zou waarop de belofte sloeg (Gal.3:8, 16).

Er zijn doorgaans twee uiterste visies op het Koninkrijk des hemels, ofwel Koninkrijk van God (hij is de Eigenaar, niet wij). Of men hangt Koninkrijk-Nu aan of Koninkrijk-Straks. Maar het is, als wij alle teksten nemen, beter om beide te nemen: Koninkrijk-Nu én Straks. Het is beter als wij onderscheid maken, niet tussen Koninkrijk-nu of straks maar tussen in de hemel en op aarde. In de hemelen is alles al bewerkt (Heb.7-9, 9:24). Jezus nam Zijn troon (Heb.1:8) en heeft Zijn koningschap aanvaard (Opb.11:17), Zijn "koninklijke waardigheid in ontvangst genomen in een ver land" (Luke 19:11-27). Alle koninkrijken zijn van Hem (Matt.28:18). Maar Hij moet als Koning heersen totdat Hij al Zijn vijanden onder Zijn voeten heeft gelegd (1Cor.15:25-26, Ps.110:1, Isai.66:1), het Grote Babylon, de wereldmacht, als laatste (Opb.18, 19:6) voordat Hij met de dood afrekent (1Cor.15:26).

Niet alles wat in de hemel is (bewerkt) is al zichtbaar op aarde. Dat zal gebeuren wanneer Hij komt in de wolken (Opb.19:11-Opb.22). Matt.24:27-30: "Want gelijk de bliksem komt van het oosten en licht tot het westen, zo zal de komst van de Zoon des mensen zijn. 28 Waar het aas is, daar zullen de gieren zich verzamelen (m.a.w.: zo zéker is het!) 29 Terstond na de verdrukking dier dagen zal de zon verduisterd worden en de maan zal haar glans niet geven en de sterren zullen van de hemel vallen en de machten der hemelen zullen wankelen. 30 En dan zal het teken van de Zoon des mensen verschijnen aan de hemel en dan zullen alle stammen der aarde zich op de borst slaan en zij zullen de Zoon des mensen zien komen op de wolken des hemels, met grote macht en heerlijkheid. 31 En Hij zal zijn engelen uitzenden met luid bazuingeschal en zij zullen zijn uitverkorenen verzamelen uit de vier windstreken, van het ene uiterste der hemelen tot het andere".

Sommigen stellen dat het Koninkrijk van Israël is weggenomen omdat Jezus in de gelijkenis van de pachters dat zou hebben gezegd. Het zou gegeven worden aan een volk dat de vruchten ervan opbrengt (Matt.21:43). Maar niks is minder waar. (1) Het Koninkrijk is niet van het volk Israël weggenomen, maar van de pachters, de religieuze leiders van toen. Zij wisten dat Hij het over hen had, toen Hij het zei (vers 45). (2) Dat "volk" is het herstelde Israël en daar horen ook de heidenen bij. Paulus noemt het oude Israël nog steeds "het Israel van God", wanneer hij onderscheid maakt als wij dat op face value lezen in Gal.6:15-16. Het Koninkrijk wordt niet gegeven aan de Gemeente, maar aan "een volk", zei Jezus. De Kerk is ook geen natie aar een organisme, het Lichaam van Christus (1 Petrus 2:9). Jezus Christus is wel het hoofd van Zijn lichaam, de Gemeente, maar Hij is ook nog de Koning van Israël, ook al werd Hij door het merendeel van Zijn volk Israel afgewezen. Het hing nota bene - hoewel spottend - bovenop Zijn kruis: "Ik ben de Koning van de Joden" (Joh.19:21). Hij stierf die Dag voor Zijn volk, als Koning-Knecht. God zal komen voor Zijn Israël, en dan zal Jezus de Hem beloofde Troon van David nemen, zoals voorzegd (2 Samuël 7:13-16, Lucas 1:32-33, Jes.9:5-6).

Alle koninkrijken zijn van Hem. Maar Hij gaf Zijn eerste discipelen niet de opdracht om koningen voort te brengen, maar discipelen (Matt.28:19-20, 1 Cor.4:8). In afwachting van Zijn Wederkomst (Hand.3:19-21). Discipelen zijn "leerlingen", wat het woord betekent. Zij kunnen fouten maken, falen, en zullen nog groeien.

Wij zullen met Hem regeren (Opb.1:6, 5:10, 20:6) maar nu nog niet. Daarvoor is eerst onze totale verlossing nodig, onze nieuwe gedaante (1Cor.15:51-52, Phil.3:21, Rom.8:22). Dan is Exodus 19:6, wat God tegen Israel zei na de Uittocht, wat maar steeds niet lukte vanwege hun en onze zonden, vervuld (Ex.19:6).

In Lucas 17:21 zegt Jezus dat het Koninkrijk IN Zijn discipelen is, en dat is voor aanhangers van Koninkrijk-Nu een argument voor hun gedachteschool. Dat zou betekenen dat wij alles al hebben, geen verdriet meer zouden moeten ervaren, geen ziekte, geen verlies, geen rouw en dat wij ook geen zondige natuur meer hebben.

Jezus zei daar niet dat het Koninkrijk in ons is. Als Jezus dat had willen zeggen, dan had Hij of had Lucas in het Grieks "ev", "in", gepend. Dat deed hij niet: hij pende "entos": onder jullie, in jullie midden. Jezus bedoelde te zeggen dat zij met Hem moesten verbinden: Ik ben de Koning en Ik ben in jullie midden. Waar Ik ben, daar is Mijn Koninkrijk. Heb je je al aan Hem overgegeven, weggegeven?

De meest aannemelijk interpretatie van het Koninkrijk der hemelen is already, not yet. Zo nemen de meeste theologen Gods Koninkrijksprogramma. Het "already" van het Koninkrijk wordt duidelijk als wij kijken naar het totaal van Gods Koninkrijksprogramma dat uitloopt op de komst van Jezus, de Koning. Dat wordt duidelijk in teksten als Matt.3:2, Matt.4:17, Matt.10:1-6 en Gal.4:4. Het OT is niet afgeschaft maar het verhaal is compleet gemaakt, de juiste interpretatie van Matt.5:17-19.

Het "not yet" van het Koninkrijk wordt duidelijk uit teksten als Rom.8:21-23 (de schepping is nog niet bevrijd maar wordt dat, de zonen Gods zijn nog niet volledig zichtbaar maar zullen dat zijn), 1Cor.15:5-52 (vlees en bloed erven het Koninkrijk niet, eerst je verheerlijkt lichaam) en Johannes 18:36: Mijn Koninkrijk is niet van deze wereld; indien mijn Koninkrijk van deze wereld geweest was, zouden mijn dienaars gestreden hebben, opdat Ik niet aan de Joden zou worden overgeleverd; nu echter is mijn Koninkrijk niet van hier. Ook Acts 3:19-21, dat over de wederoprichting van alle dingen gaat met de Wederkomst maakt duidelijk dat het Koninkrijk er nog niet is: "Hem moest de hemel opnemen tot aan de tijden van de wederoprichting van alle dingen waarvan de Profeten gesproken hebben". Daarom zijn wij vol verwachting: anticipating!

Ik pleit voor een toevoeging vanwege Mattheus 11:12 en Luke 13:21: advancing. Het Koninkrijk grijpt om zich heen sinds de dagen van Johannes de Doper en Jezus: Velen worden naar binnen getrokken in de Vaderarmen van God en snellen bij Hem naar binnen door de Zoon, de Deur. Zij die dat doen, maken van alles mee vanwege het already. Vanwege het not-het is er nog gebrokenheid. Maar alles loopt uit op heelheid. Vanwege Gods verzoeningsprogramma dat gaande is tot allen naar binnen zijn gehaald is het Koninkrijk advancing.

Already, advancing, anticipating vertolken dan ook de bijbelse, historische en profetisch apocalyptische benadering beter. Triple A. Het probleem met het eenzijdige "already" (Koninkrijk-Nu) is haast agressie en antipathie. Het probleem met het eenzijdige "not yet" (Koninkrijk-Straks) is apathie. Advancing is actie!

"Sinds de dagen van Johannes de Doper breekt het Koninkrijk baan met kracht en geweldenaars grijpen ernaar" (Matt.11:12). De vraag is wie die geweldenaars zijn, daarover bestaan verschillende interpretaties. Maar een ding staat vast: Met Jezus is het Koninkrijk begonnen en grijpt het om zich heen waar de Heilige Geest mensen kaapt voor de betere wereld straks: de betere wereld en werkelijkheid (Acts 3:21).

De koninkrijksboodschap verspreidt zich naar de uiteinden van de aarde en velen worden erdoor gegrepen en naar binnen getrokken. Already, advancing, not yet doet dan ook meer recht aan Gods Koninkrijksprogramma. De Steen zal worden tot een grote Berg, maar dat is al gaande en niet alleen straks (Daniel 2:44-47)? Jezus vergeleek "het Koninkrijk met een zuurdesem dat een vrouw in drie maten meel deed totdat het helemaal doorzuurd was". Het Koninkrijk is in proces (Lucas 13:21). Het Koninkrijk grijpt om zich heen omdat de Koning in ons midden werkt. Dat is de theologie en teneur van de evangeliën en Handelingen (Matt.3:2, 4:17, 10:1-6).

Wie de Zoon heeft, heeft het leven (1 Joh.5:11-12). De eeuwigheid is al begonnen. Nu al zeg je Abba (Rom.8:15), hoewel je zoonschap pas helemaal openbaar komt bij de ontknoping wanneer ook heel de schepping wordt bevrijd (Rom.8:21-23). Er is dus plaats voor already, not yet, maar ook voor advancing omdat je groeit en vooruitkijkt naar de ontknoping en vooruitsnelt, anticiipeert.

Ik zeg advancing: Je kunt met de Vader worden verzoend (2Cor.5:17-21, Joh.3:16-18, 2 Petrus 3:9). Hoewel wij nog niet alles zien wat de bijbelse tekst belooft, voorzegt, kun je nu al met de hemel in verbinding komen en van alles meemaken.