Waarom schreef God ons een boek? Omdat God gekend wil worden.

De bijbel is het spreken van God op papier zoals Jezus Gods openbaring was in Persoon. Daardoor kunnen wij weten wie God is, wat er in God omgaat, hoe God naar dingen kijkt en waar het allemaal op uitloopt. Ook uit Gods relatie met Israël en door te kijken naar de schepping en elkaar kunnen wij ontdekken wie God is (Gen.1:26-28, Psalm 19:1-6, Rom.1:19-21).

Het is bovendien objectief. Geestelijke ervaringen hebben allemaal een subjectief element, maar wie de bijbel neemt zoals die is heeft een objectieve blik op zaken.

De Geest van God pende de Schrift door mannen van God en maakte ons bekende met de diepten van God (1 Cor.2:10). Geen van hen heeft uit zichzelf geschreven, maar van Godswege gesproken (2 Petrus 1:20-21). De bijbel is door God-geademd (2 Tim.3:16) en het ademt God.

De bijbel is overigens een uniek Boek als je het vergelijkt met de geschriften van andere godsdiensten: het is over een periode van 1500 jaar geschreven door zo'n 40 auteurs die elkaar grotendeels niet kenden, en toch is de boodschap naadloos één. Vergelijk dat eens met de Koran of met het onderwijs van Boeddha, voortgekomen uit één man in één leven, of met de Veda's, de representatie van zo'n 49 miljoen goden die elkaar allemaal tegenspreken.

Over een periode van zo'n 1500 jaar, beginnend met Mozes in 1450 v.Christus tot en met de apostel Johannes rond 95 na Christus, hebben zo'n 40 auteurs in verschillende continenten door de Heilige Geest de bijbel geschreven.

Hoewel ze elkaar niet kenden toen ze schreven, toch is de tekst één in boodschap, nauw verweven, en spreekt de bijbel zichzelf nergens tegen. Dat zou op zich al een argument kunnen zijn om in de bijbel te geloven als Gods Boek. Wie is tot zoiets in staat? Is het mogelijk om 40 auteurs over een periode van 1500 jaar, op verschillende continenten en door verschillende culturen en geschiedenis heen, toch één boodschap te laten pennen? Dat is menselijkerwijs onmogelijk. Vergelijk het eens met de geschriften van het Hindoeïsme, de Veda's, met 49 miljoen goden die elkaar niet uit kunnen bestaan, jaloers op elkaar zijn en elkaar bestrijden, of met de Koran van Mohammed of Boeddha's vier edele waarheden in de Tripitaka, de Pali Canon? Ze spreken elkaar tegen en zijn vaak intern inconsistent en geven ook geen antwoorden op alle levensvragen. Welk boek is waar? De bijbel is anders, uniek, en het meest verkochte boek aller tijden en meest gelezen. Het geeft een verklaring en visie op de werkelijkheid die voor iedereen begrijpelijk is en het geloof is eenvoudig te pakken. Bovendien is het verhaal van de bijbel, de God-story, bloemrijk.

Bovendien heeft nog niemand er een fout in kunnen ontdekken. Dat is door velen geprobeerd, maar als iemand een fout dacht te hebben, kon die eenvoudig worden weerlegd. Geen mens heeft uit zichzelf geschreven, schreef Petrus, maar van Godswege gesproken. Dat verklaart het. God spreekt waarheid en liegt niet (Num.23:19). De profetie van de Schrift laat dan ook geen eigenmachtige uitlegging toe. We kunnen er niet mee doen of ervan maken wat wij zelf willen. God had er een diepe intentie mee. 2 Petrus 1:20-21.

Jezus nam de Schrift persoonlijk serieus en haalde de Tenach, ons Oude Testament vaak aan. Tijdens Zijn verzoeking in Mattheus 4 wordt Hij door de boze met verdraaiing van de Schrift verzocht zoals Eva in Genesis 3 werd en gaf Hij antwoord met de Schrift. Hij laat ons zien dat de bijbel een krachtig wapen in de geestelijke strijd is. Het is het zwaard van de Geest, schreef Paulus dan ook later (Efz.6:17).

Wij geloven in de woordelijke inspiratie van de Schrift volgens 2 Petrus 1:20 en 2 Timoteüs 3:16: de schrijvers schreven onder goddelijke inspiratie waardoor zij precies die woorden kozen die Gods waarheid het beste weergeven. Zij schreven onder de invloed en inspiratie van de Heilige Geest zoals een zeilboot wordt voortgedreven door de wind.

Teksten als 2 Petrus 1:20-21, 2 Timoteus 3:16, Hebreeën 4:12-13 en Lucas 24:25-27, 32, 44-47 bevestigen dat de bijbel Gods Woord is, door de Heilige Geest geïnspireerd. Jezus haalde vaak de Tenach (ons Oude Testament ) aan en erkende daarmee het gezag ervan.

Tijdens Zijn verzoeking in Mattheus 4 wordt Hij door de boze met verdraaiing van de Schrift verzocht zoals Eva in Genesis 3 werd en gaf Hij antwoord met de Schrift. De bijbel is een krachtig wapen in de geestelijke strijd. Het is het zwaard van de Geest (Efz.6:17).

Wij geloven in de woordelijke inspiratie van de Schrift volgens 2 Petrus 1:20 en 2 Timoteüs 3:16: de schrijvers schreven onder goddelijke inspiratie waardoor zij precies die woorden kozen die Gods waarheid het beste weergeven. Zij schreven onder de invloed en inspiratie van de Heilige Geest zoals een zeilboot wordt voortgedreven door de wind.

Omdat de bijbel door Gods Geest woordelijk geïnspireerd is, is het waar. God kan niet liegen en liegt niet (Titus 1:2, Num.23:19). Hij verandert ook niet (1 Sam.15:29, Heb.6:17-18). Dat betekent dat de bijbel betrouwbaar is en dat je erop kunt vertrouwen.

Archeologische vondsten bevestigen de historische betrouwbaarheid van de bijbel, de vondst van de Dode Zee rollen (1947-1956) bevestigen dat de zorgvuldige reconstructie van de grondtekst van de oorspronkelijke manuscripten en kopieën correct is. Vandaag hebben wij een 99,5% nauwkeurige grondtekst en waar het nog aan schort is hooguit een spellingsfout wat geen invloed heeft op de betekenis. Het uitkomen van een groot deel van de profetieën in de Tenach en het Nieuwe Testament onderstrepen de betrouwbaarheid van de tekst. "The New Evidence that Demands a Verdict" van Josh McDowell is een goed boek om hier meer over te lezen als je je wilt verdiepen.

De bijbel is gezaghebbend voor ons leven omdat het door God is geschreven en de openbaring is van Gods gedachten, Gods plannen, van Zijn wil en Zijn doel met onze levens. Als God onze Schepper is, dan heeft God recht op ons en mag Hij ons Zijn wil bekendmaken en opleggen, hoewel Hij ons nooit zal dwingen Hem te gehoorzamen maar daarop hoopt en er alles aan doet ons te overtuigen.

Als de bijbel betrouwbaar is, dan is de vraag alleen nog of je je leven ernaar wilt richten. Wij zeggen wel eens dat de bijbel de regula fidei is, de regel van geloof. Wij willen ons onderwerpen aan het Schriftgezag omdat het Gods Boek is, dat Hij ons eigenhandig schreef, en omdat wij van Hem houden. De Schrift alleen is goddelijk gezaghebbend in zaken waarover het ons schrijft, niet ons gevoel, onze mening, profetieën of wat anderen zeggen, en al helemaal niet als die indruisen tegen de bijbel. Toen Luther erover aan de tand werd gevoeld aan het begin van de Reformatie, en het hem de brandstapel had kunnen kosten, zei hij: "Tenzij ik overtuigd ben door de Schrift, en door de Schrift alleen, niet wat de pausen en bisschoppen ons vertellen, zal ik wat ik geschreven heb terugnemen. Zo helpe mij God." Dit Protestantse principe uit de Reformatie (1517) is de geschiedenisboeken ingegaan als "sola scriptoria", de Schrift alleen. De vraag van God is: Ben je bereid je te voegen naar Mijn geschreven Woord en het te gehoorzamen?

De Tenach is uit Israël gekomen (Rom.9:1-3) en in Israël erkend als goddelijk geïnspireerd en gezaghebbend. De beloften en profetieën zijn voor een groot deel uitgekomen en wij mogen erop vertrouwen dat de anderen dus ook nog zullen worden vervuld.

De evangeliën en brieven van Het Nieuwe Testament werden door de eerste gemeente als gezaghebbend gezien omdat zij door een apostel werden geschreven onder goddelijke inspiratie (2 Petrus 1:20-21) of door iemand dichtbij een van de 12 apostelen die met Jezus optrokken (Markus met Petrus) of door Paulus met Lucas in zijn apostolisch team.

Athanasius kwam in 367 AD met een eerste complete lijst van de 27 van het Nieuwe Testament. Belangrijk om te onthouden is dat niemand in zijn eentje bepaalde welke deel uit zouden maken van de canon van 66 die wij nu hebben. De canon is ontstaan in proces door erkenning van Israël en de NT gemeente van de 1e eeuw.

Kerkvader Tertullianus hernoemde rond 200 AD de Tenach het Oude Testament. Dat heeft tot verwarring geleid. Velen denken daarom dat het Oude Testament enkel nog een voorwoord is op het Nieuwe Testament waar God op uit was dat die zou komen, hooguit een aanloop naar binnen in het Nieuwe. Hebreeën 8:13 vertelt de lezer immers dat het oude verjaart en niet ver van verdwijning is, denken zij.

Maar de Tenach, ons Oude Testament, heeft meerdere verbonden en in Heb.8:13 gaat het niet om het hele Oude Testament maar alleen om het Mozaïsche Verbond dat God met Israël sloot na de Uittocht uit Egypte in Exodus 19. Dat lees je in vers 9, een paar verzen eerder.

Ja, zo is bijvoorbeeld nog steeds Gods eeuwige verbond met Noach en zijn nageslacht van kracht. Ben je niet blij dat God nooit meer een zondvloed zal brengen? God houdt Zich nog altijd aan Zijn afspraak en de regenboog herinnert ons eraan. Zo zijn naast het Noahïtische Verbond ook nog steeds het Abrahamitische Verbond van Genesis 15 en 17 van kracht en het Dravidische Verbond van 2 Samuël 7. Door de term Tenach te vervangen met Oude Testament is verwarring ontstaan en onbegrip wat wij met het Oude Testament moeten. In Israël bestaat daarover geen twijfel: God houdt Zich aan Zijn Woord en de wachters herinneren Hem aan Zijn agenda als Zijn mazkiriem, secretaresses (Jes.43:6-7). Het Nieuwe Verbond, het berit chadashah, is eraan toegevoegd en vervangt de Tenach niet maar vult die aan (Matt.5:17-18, Rom.15:8).

Het woord Tenach refereert naar de 3 delen van het Oude Testament zoals Israël het ons gaf (Rom.9:1-3).

1. Tora: de eerste 5 boeken: Genesis, Exodus, Leviticus, Numeri, Deuteronomium.
2. Nevi'im: de Profeten. De vroege profeten: Jozua, Richteren, Samuel, Koningen; de latere profeten: Jesaja, Jeremia, Ezechiël, de Twaalf.
3. Chetuvim: de Geschriften. Psalmen, Job, Spreuken, Ruth, Hooglied, Prediker, Klaagliederen, Ester, Daniël, Ezra, Nehemia, Kronieken.
4. Samuel, Koningen en Kronieken zijn in de Tenach één boek en de 12 Kleine Profeten stonden op één boekrol omdat ze worden gezien als geheel. Ook Ezra en Nehemia worden samen gezien.
5. Kronieken en Maleachi: De Tenach sluit af met Kronieken terwijl de Protestantse chronologische volgorde van het OT met Maleachi afsluit die de laatste profeet was voor de intertestamentaire periode van zo'n 430 jaar na hem voor de komst van Yeshua. Kronieken eindigt met de opdracht van Kores de Grote aan de Joden van hun terugkeer in Kronieken 36, wat gebeurde vanaf 538/536 v.Chr.
6. Ruth: In de Tenach is Ruth deel van de Chetuvim maar in de Protestantse chronologische volgorde komt Ruth na Richteren omdat het zich afspeelt in die periode (Ruth 1:1). De Joodse rabbijnen houden een verhandeling in de Babylonische talmoed over de volgorde van de boeken in de Tenach. Je kunt erover lezen in Baba Bathra 14b/15a. Sommige rabbijnen zeggen dat Ruth voor de Psalmen zou moeten worden geplaatst omdat Ruth over de komst van David uit haar en Boaz gaat en David de Psalmen grotendeels schreef (Ruth 4). Maar in de Tenach staat Ruth nu na Spreuken dat in hoofdstuk 31 schrijft over de "echet chayil", de vrouw van deugd/power, een term die op Ruth wordt toegepast in Ruth 3:11 en nergens anders. De NBG vertaling heeft dit overigens vertaald met "degelijke huisvrouw", wat er in het Hebreeuws niet staat en een conservatief culturele klank geeft.
7. Jozua, Richteren en Samuël vallen onder de Profeten. Ze gaan over de hoop op de finale Koning die komt en over het innemen van het land, Gods belofte aan Abraham in Genesis 15.
8. Daniël valt onder de Chetuvim, niet onder de Nevi'im, de Profeten. Waar het boek is geplaatst bepaalt het thema, waar het boek over gaat. Daniël gaat niet in de eerste plaats over de profetieën over de eindtijd en ontknoping van de wereldgeschiedenis. Het gaat eerder over hoe je je als godvrezende handhaaft onder de goddelozen en hoe God met hen is die Hem serieus nemen in elke situatie, ook als het vuur je aan de schenen wordt gelegd. En het gaat over Israël: dat en hoe God Zich aan Zijn belofte houdt (Jer.25, 29).

Jazeker. De charmes van de tekst zijn niet alleen in de woorden die soms zwanger van betekenis zijn en een diepe laag hebben, maar ook in hoe een schrijver een zin opbouwt. Een mooi voorbeeld is Johannes 1:1: "In den beginne was het Woord, en het Woord was bij God en het Woord was God". De laatste clausule "het Woord was God" is in het Grieks zo gepend door Johannes dat hij er nadruk op legt dat het Woord Gód was. Dat deed hij door het woord "God" eerder te plaatsen dan de woorden "het Woord". Daardoor herkent de lezer de nadruk die Johannes legde en in de rest van zijn verhaal bevestigde en liet zien. Je zou het bijna vertalen met "en God was het Woord", maar dat klopt niet omdat het lidwoord "het" bij het Woord staat waardoor je het onderwerp in de zin herkent dat het werkwoord "is/was" doet. Het Woord wordt gekenmerkt, geclassificeerd door wie/wat het is: God. Jezus is God, pent Johannes, en niet enkel een goed mens. Dat stond haaks op de dualistische gedachte van Plato in zijn tijd die veel christenen leken te omarmen.

Het Oude Testament, de Tenach is geschreven in het oud Hebreeuws en sommige delen zoals Daniël 2:4-7:1 in het Aramees.

Het Nieuwe Testament, het Hebreeuwse berit chadasha, is geschreven in het Koiné Grieks, de lingua franca van het Romeinse Rijk, de wereldtaal van destijds zoals Engels of Spaans nu zijn. Koiné Grieks is algemeen Grieks.

Het Hebreeuws van de Tenach had oorspronkelijk geen klinkers. Een kloosterorde onder de naam Masoreten hebben enkele eeuwen na Christus de klinkers toegevoegd om de uitspraak van het Hebreeuws te bewaren tijdens de diaspora. De klinkers (puntjes onder en bouwen de medeklinkers) en leestekens helpen de lezer om het woord goed uit te spreken maar ook om de grammaticale vorm waarin een werkwoord staat te ontcijferen.

Als de bijbel het spreken van God is en als je wilt weten wat er in Hem omgaat, dan wil je je bijbel lezen om erachter te komen. De bijbel vertelt ons hoe Hij over dingen denkt en waar Hij op uit is.

Nogal wat mensen begrijpen hun bijbel niet. Alhoewel ze die wel willen lezen, lezen ze hun bijbel dan ook niet van kaft tot kaft maar selectief: teksten die ze niet snappen of die niet uitkomen slaan zij over. Een tekst is eigenlijk een kauwgombal om de dag mee door te komen, en de bijbel zelf Gods snoepautomaat. Maar "het Woord van God is geen cake voor speciale gelegenheden, het is dagelijks brood". Wie gezond brood eet en niet alleen op kauwgomballen kauwt, wordt goed gevoed en zelf gezond. De bijbel is je zwaard: het zwaard van de Geest (Efz.6:17), een krachtig wapen in de strijd om de waarheid. Jezus Zelf gebruikte het. Hij nam Gods eigen Woord om er de duivel mee van zich weg te jagen, hem aan Zijn zwaard te spietsen toen Hij verzocht werd. In Matteus 4 wordt Jezus door de boze met verdraaiing van de Schrift verzocht zoals Adam en Eva in Genesis 3 werden toen de slang Gods woorden verdraaide en God in twijfel trok. De eerste Adam liet zich om de tuin leiden, maar de laatste Adam niet. Jezus gaf antwoord met dezelfde Schrift waar de duivel Hem mee verzocht. Een bijbeltekst is een krachtig wapen in je geestelijke strijd.

In een snel veranderende postmoderne wereld waarin velen niet geloven dat er een absolute, buiten onszelf staande waarheid is, is er een "battle for the bible" gaande. De duivel weet dat als hij ons de Schrift kan onthouden en die kan verwarren, hij ons Godsbeeld kan verdraaien, en dat hij daarmee ons vertrouwen zal gappen en onze aanbidding van God zal aborteren. Hij is uit waar God recht op heeft en waar wij voor zijn bestemd: onze aanbidding.

Velen hebben geprobeerd de bijbel te ontkrachten door ogenschijnlijke tegenstrijdigheden aan te tonen of door met wetenschappelijke bewijzen het fenomenale, het ingrijpen van God in de menselijke geschiedenis, te ontkrachten of ontkennen, maar het is nog niemand gelukt. Dat komt omdat God altijd zal waken over Zijn Woord!

"Niet alleen van brood zal de mens leven, maar van alle woord dat uit de mond Gods uitgaat", zei Jezus (Matt.4:4). Als leiderschap van een plaatselijke gemeente wil je mensen een goede maaltijd voorzetten en een gevarieerde menukaart hebben. Je kunt een goed lopend restaurant draaien met nette serveerders, maar uiteindelijk is wat je je gasten voorzet wat ze happen en waar ze voor terug komen. Is het biefstuk? Is het het Woord van God? Is er variatie of is het onderwijs eenzijdig?

In deze postmoderne tijd waarin iedereen aan alles twijfelt, is er één betrouwbaar Boek omdat God die schreef. Een goede prediker is als een culinaire kok die geen snacks serveert en een goddelijke gemeente is geen snacktent maar een 7-sterren klasserestaurant. Voor snacks kun je altijd ergens anders terecht.

Wat mensen happen is wie ze worden. Daarom schreef Paulus dat het God-geademde Woord nuttig is om elkaar op te bouwen, te onderwijzen, aan te vuren, recht te zetten en op te voeden in alles waar de hemel op uit is (2 Tim.3:16). Onderwijzen wij tegenwoordig nog de bijbel of eigen ideeën, heidense filosofieën, psychologie? Niks vervangt het onvervalste heerlijke Woord van God. Van snack alleen wordt je niet gezond.

Lees ook "In Heavens embrace, Waarom Jezus?" over andere 'evangelieën' die gepredikt worden (kijk in het menu).

Gods waarheid komt in de bijbel tot ons in 3 verschillende literaire stijlen: Vertelling, Verhandeling (discourse) en Poëzie.

Vertelling: Meer dan de helft van de bijbel bestaat uit vertellingen. Boeken als Genesis, Exodus, Numeri, Samuel en Koningen zijn vertellingen.

Poëzie: Ongeveer 1/3e van de bijbel is poëzie. De Profetische teksten zijn veelal poëtisch.
Verhandeling: De overige teksten zijn verhandelingen, zoals de brieven van Paulus.

Het leren lezen van de stijlen helpt je de diepte van de tekst te ontdekken en te begrijpen wat God tot je wil zeggen, je wil laten zien. Elke literaire stijl vraagt om zijn eigen manier van lezen en uitleggen, wat God in de tekst aan je wil laten zien. Een vertelling lees je en interpreteer je anders dan poëzie bijvoorbeeld, en het apolaptyptisch genre van Openbaring wil je niet letterlijk nemen.

Vertelling: Vertellingen maken gebruik van karakter, setting en plot (verhaalontwikkeling). Wees een detective: Wat zie je? Wat laat de schrijver je over de karakters zien in het verhaal? Wie is de hoofdpersoon? Vaak komt er een tegenstander die spanning brengt en zijn er bijpersonen in het verhaal? Wat weet je over hen? Wat maakt hen tot wie zij zijn? Welke keuzes maken de karakters op welke momenten en hoe loopt het met hen af? Daarnaast is er de setting: plaats en tijd: Waar en wanneer speelt het zich af? Wat zegt je dat? Hoe ontwikkelt het verhaal zich? Het gaat van "er was eens" naar "en zij leefden nog lang en gelukkig". Ondertussen komt er spanning, dan komt de ontknoping.

Voorbeeld: Welke keuze maakte Ruth en hoe liep het met haar af? Welke keuze maakte Naomi's echtgenoot toen het niet goed ging in Israël? Hint: een rampzalige keuze om naar de vijand te gaan, Moab. Je kunt je vingers erop natellen dat het verkeerd af gaat lopen. Bovendien: Ruth 1:1 opent met te zeggen dat het verhaal in de tijd van de Richteren plaatsvindt en dat er hongersnood in het land is. Wat zegt je dat? Hint: Richteren zegt dat er "in die dagen geen koning in Israel was, en dat iedereen deed wat goed was in eigen oog."

Poëzie: Wanneer je te maken hebt met poëzie, dan gebruikt de schrijver een beeld. Beelden roepen je emoties, je hart en je affecties op en de bedoeling is om je hele innerlijke mens in je Godsbeleving te betrekken en door beelden te gebruiken je affecties richting God te buigen.

Voorbeeld: "Met U immers loopt ik op een legerbende in en met mijn God spring ik over een muur" (Psalm 18:30). Of: in Ezechiël 16 gebruikt de profeet het beeld van een weggeworpen baby op het veld om Gods hart voor Jeruzalem te benadrukken en daarna dat die baby een knappe vrouw werd maar achter vreemde liefdes aanging en Hem niet wilde trouwen om Gods frustratie over Jeruzalem weer te geven.

Verlangzaam je tempo en lees niet teveel tekst in een keer. Laat het beeld je pakken, op je inwerken. Zie je het voor je?

Let op parallelisme: de 2e regel herhaalt (is synoniem of synthetisch: bouwt verder) en bekrachtigt of is tegengesteld (antithetisch; maakt gebruik van "maar") aan de 1e regel van een stanza, couplet, om het effect te vergroten.

Voorbeeld: Psalm 27: "De Here is mijn licht en mijn heil, voor wie zou ik vrezen? De Here is mijn levens veste, voor wie zou ik vervaard zijn?" Je zou er een uitroepteken achter kunnen plaatsen als het je gepakt heeft.

Verhandeling: De schrijver bouwt een betoog op, trekt tussendoor en daarna conclusies en maakt daarbij gebruik van argumenten. De schrijver vertelt ons de naakte waarheid zonder opsmuk. Conclusies komen met woorden als "dus, daarom, omdat, zo, want, e.d."

Voorbeeld: Paulus komt in Romeinen 8:1 in zijn forensische brief tot de conclusie dat er in Christus geen veroordeling/verdoemenis is. Je bent uit de beklaagdenbank weggehaald. Hij begint met "zo is er dan nu". Hoe komt hij tot zijn "zo/dus/daarom"? Daarvoor moet je hoofdstuk 1-7 lezen en het grote argument en betoog volgen dat hij opbouwt waarna hij zijn conclusie trekt.

In de 3 literaire stijlen wordt vind je 7 genres terug: verhaal, psalm, profetie, wijsheid, apocalyptisch, evangelie, epistel.

Het apocalyptisch genre zoals Openbaring is zeer symbolisch en niet letterlijk. Daarom is het verstandig de krant er niet een op een naast te leggen.

Ook zijn er andere vormen zoals autobiografie, zegen, verbond, vloek, geboorteaankondiging, allegorie, acrobatisch, dialoog, doxologie, droom, kroniek, spreuk, praise, gelijkenis, ironie, satire, groeten, afscheidsrede, lijst, gebed, opening.

Alhoewel God de totaal Andere is, is het toch mogelijk Hem 'up close' te kennen omdat Hij Zich laat zien. Dat doet Hij omdat Hij gekend wil worden. Jezus zei: Dit nu is het eeuwige leven, dat zij U kennen, de enige waarachtige God en Jezus Christus die U gezonden hebt (Joh.17:3).

God wil gekend worden. Hij laat Zich zien in wat Hij heeft gemaakt (Psalm 19:1-6, Rom.1:19-21). Niemand kan eigenlijk zeggen dat Hij God niet kent, want Hij is af te lezen in wat Hij ons allemaal nagelaten heeft (Rom.1:20). In de kosmos zien wij de natuur en het wezen van God: dat Hij almachtig, alomtegenwoordig, alwijs en alwetend is. Kun je ergens naartoe zonder dat je Hem daar tegenkomt (Psalm 139). Gods grootheid en creativiteit zijn direct waarneembaar in de natuur. Je ervaart Hem. Je zou kunnen zeggen dat God ons schreef met de pen van een vaardig schrijver in al die natuurkrachten en geschapen dingen.

Wij zien Hem in elkaar, door naar elkaar te kijken. De mens is gemaakt naar Gods beeld, hij is de imago Dei (Gen.1:26-28). In elkaar zien wij Gods creativiteit, karakter, intellect, wijsheid en schoonheid. Man en vrouw.

Maar wij ontdekken Zijn passie en gedachten in de bijbel, Zijn Boek. Daarin lees je wat er in Hem omgaat, hoe Hij over dingen denkt, waar Zijn hart voor brandt, wat Hem kwaad maakt, waar Hij niet kan stoppen aan te denken (Psalm 19:7-12). Je ontdekt er Gods diepten (1 Cor.2:10) en die zijn fenomenaal.

Ook in Zijn handelen en fenomenale ingrijpen in de menselijke geschiedenis en natuur, in Zijn omgang met en gedachten over Israël door de eeuwen heen, zien wij wie Hij is. Hoe God door Abraham Israël bovennatuurlijk in de wereld brengt, hoe Hij door Mozes Israël uit Egypte haalt, hoe Hij in omstandigheden en situaties op het toneel stapt bij David en vele anderen, laat ons zien dat Hij betrokken is, immanent, ook al is Hij ook ver weg, transcendent, van een andere dimensie.

En, hoewel niet volmaakt, de gemeente, het lichaam van Christus, verkondigt Zijn veelkleurige wijsheid (Efz.3:10). De Aanwezigheid van God is in de Gemeente, die Zijn brief is naar anderen (2 Cor.3:1-2).

Wij zagen en zien God in Jezus, Zijn Zoon. Hij is Immanuël, God met ons (Jes.7:14, Matt.1:23). Wie Hem ontmoet, ontmoet God. Hij is Zijn verschijning in menselijke gestalte. Wie Hem ziet, ziet God (Joh.14:9). Hij is de afdruk van Zijn wezen en afspiegeling van Zijn heerlijkheid (Heb.1:1-3). Hij is Zijn finale openbaring. Petrus schrijft dat zij ooggetuigen waar van Zijn majesteit en het niet zelf vernuftig allemaal bedachten hadden (2 Petrus 1:16). Johannes schrijft dat zij Hem hebben gezien, getast, meegemaakt, geroken (1 Joh.1:1-3). Hij was onder ons, schrijft hij. Hij tabernakelde onder ons (Joh.1:14) en door naar Hem te kijken hebben wij openbaring. De Zoon, het eeuwige Woord, liet ons de Vader zien zoals Hij is, "made Him as plain as day" (Joh.1:18, The Message). Jezus is het licht (Joh.8:12). Veel mensen tasten in het duister als het om het kennen van God gaat, maar Jezus maakte ons Zijn wil en gedachten bekend, en Zijn plannen en passies.

Wie Hem binnenlaat, bij hem gaat het licht aan. Het is alsof je de stekker in het hemels stopcontact steekt.